&list=RD1ZQEIBaCXno&index=7
Под облачком явір похилений,
Співат на нім пташок премилений.
Слухай, мила, як тот пташок співат.
Же з любови нич добра не биват.
Же з любови, же з любови нич добра не биват.
Ци та любов є од Бога дана,
Ци лем, може, дяблом підшептана?
Хоць би’сь не хтів – то мусиш любити,
Хоць би’сь не хтів – прото маш терпіти.
Хоць би’сь не хтів, хоць би’сь не хтів – прото маш терпіти.
Моя мила, ти, покусо єдна,
Уж тя люб’ю не рік, ані не два.
Ци мі дала зілля ся напити?
Ей же не мож нияк без тя жити.
Ей же не мож, ей же не мож нияк без тя жити.
Мі ворожка давно ворожила,
Же ня здурит дівка чорнобрива,
Же не буду видів за ньов світа,
Аж проминут мої млади літа.
Аж проминут, аж проминут мої млади літа.
Под облачком явір зеленіє,
Посмотр, мила, як ним вітер віє.
Може, вирве його з коренями.
Мила моя, што то буде з нами?
Мила моя, мила моя, што то буде з нами?
Што то буде з нами?
ну, сидел и - сидел... То такое. Что с лестницы упасть. С каждым случиться может. Как говорят в народе: не зарекайся.